Kreatyfki – sesja prowokacji kreatywnych

26 listopada 2013r. na Wydziale Pedagogicznym Uniwersytetu Warszawskiego w ramach II edycji (2013/2014) projektu „doWiadówki – czyli wszystko co chcielibyście wiedzieć o szkole, a boicie się zapytać” odbyły się warsztaty pt. „Kreatyfki – sesja prowokacji kreatywnych z wykorzystaniem elementów popkultury w nawiązywaniu kontaktu, relacji i współpracy z dziećmi”.

Celem spotkania było zrozumienie świata z perspektywy dziecka oraz wykorzystanie dziecięcych pasji do nawiązania relacji i współpracy z dziećmi.

Metoda Prowokacji Kreatywnej opiera się na odkrywaniu obszarów nieszablonowego myślenia (element kognitywny) i mocnych stron (element rozwojowy) oraz efektywnego współdziałania (element społeczny). Wywodzi się z treningu kreatywności. Ćwiczenia umacniają dzieci w ich naturalnych zdolnościach: ciekawości świata, radości w wymyślaniu i tworzeniu oraz samodzielnym radzeniu sobie z wyzwaniami. Dodatkowo rozwijają umiejętność współpracy w zespole oraz wpierają nabywanie adekwatnego poczucia własnej wartości.

Warsztaty rozpoczęły się od zabrania uczestników na planetę dziecięcych marzeń, gdzie wybierali sobie imiona – abstrakcyjne lub z ulubionych bajek, filmów, itp. i nadawali sobie specjalne umiejętności i moce, m.in.:
• paprotnica, która czyści wszystko z kurzu
• pozytywka wielka, która nie tylko pozytywnie oddziałuje na innych, ale też posiada talent muzyczny
• przenikaczka – przenika przez mury, ściany, może wszędzie wejść
• miętulka – jak poczuje zapach mięty, to wszystko rozkwita

Następnie uczestnicy utworzyli Superturbinę, czyli dwa kręgi, które się ze sobą zazębiały i każdy miał 1 minutę na odpowiedź na pytanie, następnie wszyscy przesiadali się o jedno krzesło w prawo (na zmianę raz krąg zewnętrzny a raz wewnętrzny). Uczestnicy odpowiadali na następujące pytania:
• Kiedy ostatni raz zrobiłeś/aś coś po raz pierwszy?
• Skąd czerpiesz siłę?
• Gdybyś miał/a pokazać Kosmitom jedno miejsce na Ziemi, to co byś pokazał?
• Co Cię dziwi?
• Czego jeszcze nigdy nie robiłem/am a chciałbym/abym robić?
• Co mnie śmieszy?

Podczas kolejnego ćwiczenia uczestnicy zostali podzieleni na cztery grupy. Każda z grup musiała podać 5 substancji lub rzeczy, z których nie da się zrobić młotka do wbijania gwoździ. Następnie kartkę należało podać sąsiedniej grupie, która musiała wymyśleć, jak z tych rzeczy zrobić młotek. Grupy dzieliły się swoimi pomysłami i okazało się, że ze wszystkiego jesteśmy w stanie zrobić młotek, tylko potrzeba uruchomić swoją kreatywność i wyobraźnię.

Następna gra wzbudziła wśród uczestników dużo śmiechu i dobrej zabawy. Każdy z zamkniętymi oczami miał narysować bazgroł, który następnie przekazywał swojemu sąsiadowi. Zadaniem sąsiada było dorysowanie takiego elementu, żeby powstał jakiś konkretny obrazek, np. koń. Kartka z rysunkiem ponownie wracała do właściciela, który opowiadał, co chciał przedstawić na rysunku, a co wyszło po do dorysowaniu przez sąsiada, np. miało być serce, a wyszedł ptaszek.

Podczas zabawy w chińską encyklopedię uczestnicy mieli w niestandardowy sposób poklasyfikować swoich uczniów. Powstały takie ciekawe kategorie jak:
• wędrowcy sanitarni – często chodzą do łazienki
• dywaniarze – nie chcą siedzieć w ławkach
• nóżoprzytulaki – często się przytulają do nóg
• czymusie – często pytają: czy muszę?
• prądnice – wytwarzają dużo energii

Ostatnia część warsztatów upłynęła nad pomysłami jak jeszcze bardziej zaciekawić dzieci na lekcji oraz gdzie jeszcze poza szkołą ważna jest motywacja i w jaki sposób ją osiągnąć.

Ostatnim zadaniem uczestników warsztatów było stworzenie okładki książki zatytułowanej „Uwielbiam działać”, na podstawie informacji czym się dane dziecko interesuje i jaki ma charakter. Prace postawały w trzech grupach.

Zarówno rodzice, jak i nauczyciele, którzy uczestniczyli w spotkaniu byli zadowoleni z przebiegu zajęć oraz wskazywali na możliwość wykorzystania pomysłów w domu i w szkole.

Opracowanie i zdjęcia: Renata Turek

 Galeria zdjęć