Kategoria: Bezpieczeństwo w sieci

„Hej! Tu Wojtek, też mam 12 lat” – z pewnością nie tylko mnie zapadł w pamięć ten kadr z reklamy społecznej – opasła sylwetka dorosłego mężczyzny w przykrótkim podkoszulku, wystukującego te słowa na klawiaturze. Słowa skierowane do dziecka, które ufnie poszukuje przyjaciół w Internecie. Obrazek z tej kampanii to bardzo udana wizualizacja koszmaru rodzica – na moje ufne i ciekawe świata dziecko czyha milion pułapek. Jak więc mam chronić własne dziecko, żeby unikało sytuacji niosących zagrożenie, ale korzystało z bogactwa wiedzy i rozrywki, którą oferuje globalna sieć?

Okna mają to do siebie, że mogą wpuścić zarówno powiew świeżego powietrza, jak i złodzieja (lub zapach z pobliskiego wysypiska śmieci). Oczywiście okno można zabezpieczyć tak, by nasz dom przypominał trudną do zdobycia twierdzę. Wstawiamy kraty, rolety antywłamaniowe, instalujemy alarm, kupujemy psa i uczulamy sąsiadów. Mamy poczucie bezpieczeństwa.

Jak jednak zabezpieczyć największe okno świata, a w zasadzie największe „okno na świat”? Mowa oczywiście o Internecie. Jako osoby dorosłe wcielamy się w rolę kluczników, którzy w swoich rękach dzierżą wytrych otwierający portal na bezmiar Internetu. W naszej, rodziców i opiekunów, gestii leży decyzja, kogo z zewnętrznego świata do naszego domu-twierdzy wpuścimy, a komu damy odpór. Sposoby zabezpieczenia naszych pociech (przez „pociechy” rozumiemy osoby od 5 do 16 roku życia) przed czyhającymi na nie zagrożeniami są o wiele bogatsze, niż w przypadku tradycyjnego okna.